Pomoc społeczna jest instytucją polityki społecznej państwa mającą na celu umożliwianie osobom i rodzinom przezwyciężania trudnych sytuacji życiowych, których nie są one w stanie pokonać wykorzystując własne uprawnienia, zasoby i możliwości.
Instytucja ta wspiera osoby i rodziny w wysiłkach zmierzających do zaspokojenia niezbędnych potrzeb i umożliwia im życie w warunkach odpowiadających godności człowieka. Zadaniem pomocy społecznej jest zapobieganie powstawaniu trudnych sytuacji życiowych, przez podejmowanie działań zmierzających do życiowego usamodzielnienia osób i rodzin oraz ich integracji ze środowiskiem.
Pomoc społeczną organizują organy administracji rządowej i samorządowej współpracując w tym zakresie, na zasadach partnerstwa, z organizacjami pozarządowymi, Kościołem Katolickim i innymi kościołami, związkami wyznaniowymi oraz osobami fizycznymi i prawnymi.
Gmina i powiat, zobowiązane są zgodnie z przepisami ustawy do wykonywania zadań pomocy społecznej, nie mogą odmówić pomocy osobie potrzebującej, mimo istniejącego obowiązku osób fizycznych lub prawnych do zaspokajania jej niezbędnych potrzeb życiowych. Rodzaj, forma i rozmiar świadczenia powinny być odpowiednie do okoliczności uzasadniających udzielenie pomocy. Potrzeby osób i rodzin powinny zostać uwzględnione, jeżeli odpowiadają celom i mieszczą się w możliwościach pomocy społecznej.
Osoby i rodziny korzystające z pomocy społecznej są obowiązane do współdziałania w rozwiązywaniu ich trudnej sytuacji życiowej.

Prawo do świadczeń z pomocy społecznej, jeżeli umowy międzynarodowe nie stanowią inaczej, przysługuje:

  • osobom posiadającym obywatelstwo polskie mającym miejsce zamieszkania i przebywającym na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej;
  • cudzoziemcom mającym miejsce zamieszkania i przebywającym na terytorium Rzeczpospolitej Polskiej na podstawie zezwolenia na osiedlenie się, zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Wspólnot Europejskich, zezwolenia na zamieszkanie na czas oznaczony udzielonego na podstawie posiadania zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego WE, udzielonego przez inne państwo członkowskie Unii Europejskiej, jeśli cudzoziemiec zamierza wykonywać pracę lub prowadzić działalność gospodarczą na podstawie przepisów obowiązujących w tym zakresie w Rzeczypospolitej Polskiej podjąć lub kontynuować studia lub szkolenie zawodowe lub wykaże, że zachodzą inne okoliczności uzasadniające jego zamieszkiwanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, zgody na pobyt tolerowany lub w związku z uzyskaniem w Rzeczypospolitej Polskiej statutu uchodźcy
  • mającym miejsce zamieszkania i przebywającym na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej obywatelom państw członkowskich Unii Europejskiej, państw Europejskiego Obszaru Gospodarczego nienależących do Unii Europejskiej lub państw niebędących stronami umowy o Europejskim Obszarze Gospodarczym, którzy mogą korzystać ze swobody przepływu osób na podstawie umów zawartych przez te państwa ze Wspólnotą Europejską i jej państwami członkowskimi, posiadającym prawo pobytu lub prawo stałego pobytu na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Pomocy społecznej udziela się w szczególności z powodu (art. 7 ustawy o pomocy społecznej):

  • ubóstwa,
  • sieroctwa,
  • bezdomności,
  • bezrobocia,
  • niepełnosprawności,
  • długotrwałej lub ciężkiej choroby,
  • przemocy w rodzinie,
  • potrzeba ochrony ofiar handlu ludźmi,
  • potrzeby ochrony macierzyństwa lub wielodzietności,
  • bezradności w sprawach opiekuńczo-wychowawczych i prowadzenia gospodarstwa domowego, zwłaszcza w rodzinach niepełnych lub wielodzietnych,
  • trudności w integracji cudzoziemców, którzy uzyskali w Rzeczpospolitej Polskiej status uchodźcy lub ochronę uzupełniającą,
  • trudności w przystosowaniu do życia po zwolnieniu z zakładu karnego,
  • alkoholizmu lub narkomanii,
  • zdarzenia losowego i sytuacji kryzysowej,
  • klęski żywiołowej lub ekologicznej.

Prawo do świadczeń przysługuje osobom i rodzinom, których posiadane dochody nie przekraczają kryteriów dochodowych, przy jednoczesnym wystąpieniu co najmniej jednej z w/ w okoliczności.

W systemie pomocy społecznej przez rodzinę rozumie się osoby spokrewnione i niespokrewnione, pozostające w faktycznym związku, wspólnie zamieszkujące i gospodarujące.

Kryterium dochodowym dla osoby samotnie gospodarującej jest dochód nie przekraczający kwoty 776 zł, natomiast dla osoby w rodzinie - kwota 600 zł (art. 8 ustawy). Rada gminy, w drodze uchwały, może podwyższyć kwoty uprawniające do zasiłków okresowego i celowego.

Osobie odbywającej karę pozbawienia wolności nie przysługuje prawo do świadczeń z pomocy spoecznej. Osobie tymczasowo aresztowanej zawiesza się prawo do świadczeń z pomocy społecznej. Za okres tymczasowego aresztowania nie udziela się świadczeń (art. 13 ustawy o pomocy społecznej). Do skazanych odbywających karę pozbawienia wolności w systemie dozoru elektronicznego nie stosuje sie powyższego artykułu. Osoby takie maja prawo do uzyskania pomocy (ustawa z dnia 7 września 2007r. o wykonywaniu kary pozbawienia wolności poza zakładem karnym w systemie dozoru elektronicznego , art. 5a)

Świadczenia udzielane są na wniosek osoby zainteresowanej , jej przedstawiciela ustawowego albo innej osoby, za zgodą osoby zainteresowanej lub jej przedstawiciela ustawowego. Pomoc społeczna może też być udzielona z urzędu.

Podstawą przyznania świadczenia jest wywiad środowiskowy przeprowadzony przez pracownika socjalnego w miejscu zamieszkania osoby ubiegającej się o pomoc. Natomiast podstawę ustalenia danych osoby ubiegającej się o świadczenie, stanu jej zdrowia oraz sytuacji osobistej, rodzinnej i materialnej stanowią odpowiednio aktualne dokumenty, a w szczególności: dowód osobisty, orzeczenie komisji ds. inwalidztwa i zatrudnienia w przypadku osób, które uzyskały takie orzeczenie przed 31 sierpnia 1997 roku, lub po tej dacie – decyzja organu rentowego przyznająca świadczenie z ubezpieczenia społecznego albo zaświadczenie o stopniu niepełnosprawności, wydane na podstawie odrębnych przepisów, zaświadczenie pracodawcy o wysokości wynagrodzenia z tytułu zatrudnienia, po potrąceniu zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych, dowód otrzymywania emerytury lub renty, zaświadczenie ze szkoły o kontynuowaniu przez dziecko nauki, oświadczenie, że dziecko nie otrzymuje pomocy materialnej ze szkoły, oświadczenie o stanie majątkowym, decyzja urzędu pracy o uznaniu lub odmowie uznania za osobę bezrobotną, legitymacja ubezpieczeniowa ZUS (do wglądu). Decyzje o przyznaniu lub odmowie przyznania świadczenia wydawane są w formie pisemnej.

Od decyzji wydanej przez Ośrodek przysługuje klientowi prawo do odwołania do Samorządowego Kolegium Odwoławczego w Szczecinie – za pośrednictwem Ośrodka Pomocy Społecznej, w terminie 14 dni od daty doręczenia decyzji.

Do świadczeń niepieniężnych, należą:

• praca socjalna,
• składki na ubezpieczenie zdrowotne i społeczne,
• pomoc rzeczowa w tym na ekonomiczne usamodzielnienie,
• sprawienie pogrzebu,
• poradnictwo specjalistyczne,
• interwencja kryzysowa,
• schronienie,
• posiłek,
• niezbędne ubranie,
• usługi opiekuńcze w miejscu zamieszkania, w ośrodkach wsparcia oraz w
rodzinnych domach pomocy,
• specjalistyczne usługi opiekuńcze w miejscu zamieszkania oraz w
ośrodkach wsparcia,
• mieszkanie chronione,
• pobyt i usługi w domu pomocy społecznej.

Składki na ubezpieczenie emerytalne i rentowe:
Komu przysługuje:
1.osobie rezygnującej z zatrudnienia w związku z koniecznością sprawowania bezpośredniej, osobistej opieki nad długotrwale lub ciężko chorym członkiem rodziny oraz wspólnie nie zamieszkującymi matką, ojcem (również współmałżonka) lub rodzeństwem

Komu nie przysługuje:
1.osobie która w dniu złożenia wniosku o przyznanie świadczenia:
– ukończyła 50 lat i nie posiada okresu ubezpieczeniowa składkowego i nie składkowego wynoszącego ca najmniej 10lat;
– posiada okres ubezpieczenia składkowy i nie składkowy wynoszący 20lat w przypadku kobiet i 25lat w przypadku mężczyzn

Zasady:
1.konieczność sprawowania bezpośredniej, osobistej opieki nad osobami długotrwale lub ciężko chorymi stwierdza lekarz ubezpieczenia zdrowotnego w zaświadczeniu wydanym nie wcześniej niż na 14 dni przed złożeniem wniosku o przyznanie świadczenia
2.składka na ubezpieczenie emerytalne i rentowe w wysokości określonej przepisami o systemie ubezpieczeń społecznych jest opłacana przez okres sprawowania opieki

Wysokość:
Ośrodek pomocy społecznej opłaca składkę na ubezpieczenie emerytalne lub rentowe od kwoty kryterium dochodowego na osobę w rodzinie, jeżeli dochód na osobę w rodzinie osoby opiekującej się nie przekracza 150% kwoty kryterium dochodowego na osobę w rodzinie i osoba opiekująca się nie podlega obowiązkowo ubezpieczeniom emerytalnemu i rentowym z innych tytułów lub nie otrzymuje emerytury lub renty.
Dotyczy to również osób, które w związku z koniecznością sprawowania opieki pozostają na bezpłatnym urlopie.

Składka na ubezpieczenie zdrowotne
Komu przysługuje:

1.osobiebezdomnej objętej indywidualnym programem wychodzenia z bezdomności zgodnie z przepisami ustawy o pomocy społecznej

2.osobie pobierającej zasiłek stały

3.osobie objętej indywidualnym programem zatrudnienia socjalnego w oparciu o ustawę o zatrudnieniu socjalnym

Warunkiem objęcia ubezpieczeniem i opłacania składek jest nie podleganie przez te osoby obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego z innego tytułu.

Pomoc społeczna przewiduje następujące świadczenia pieniężne:

• zasiłek stały,
• zasiłek okresowy,
• zasiłek celowy i specjalny zasiłek celowy,
• zasiłek i pożyczka na ekonomiczne usamodzielnienie,

Zasiłek stały:

Jest to świadczenie obligatoryjne (obowiązkowe) przysługujące na podstawie art. 37 ustawy o pomocy społecznej osobom niezdolnym do pracy z powodu wieku lub całkowicie niezdolnym do pracy, spełniającym kryterium dochodowe i stanowi uzupełnienie dochodu tych osób do kryterium ustawowego.

Zasiłek stały ustala się w wysokości:

 

  • w przypadku osoby samotnie gospodarującej - różnicy między kryterium dochodowym osoby samotnie gospodarującej a dochodem tej osoby, z tym że kwota zasiłku nie może być wyższa niż 604 zł (kwota obowiązuje od 1 października 2015r.) miesięcznie;
  • w przypadku osoby w rodzinie - różnicy między kryterium dochodowym na osobę w rodzinie a dochodem na osobę w rodzinie.

 

Kwota zasiłku nie może być niższa niż 30 zł miesięcznie. Świadczenie to jest zadaniem zleconym gminie, finansowanym z budżetu państwa.

Całkowita niezdolność do pracy oznacza:

 

  • całkowitą niezdolność do pracy w rozumieniu przepisów o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (orzeczenie lekarza orzecznika ZUS o całkowitej niezdolności do pracy, lub o całkowitej niezdolności do pracy oraz samodzielnej egzystencji), albo
  • zaliczenie do I lub II grupy inwalidów, lub
  • legitymowanie się znacznym lub umiarkowanym stopniem niepełnosprawności (odpowiednie orzeczenie Zespołu ds. Orzekania o Niepełnosprawności).

 

Osoba niezdolna do pracy z tytułu wieku to osoba, która osiągnęła wiek emerytalny określony w art. 24 ust. 1a i 1b oraz w art. 27 ust. 2 i 3 ustawy z dnia 17 grudnia 1998 r. o emeryturach i rentach z Funduszu Ubezpieczeń Społecznych (Dz.U. z 2009 r. Nr 153, poz. 1227, z późn. zm.).

Zasiłek okresowy:

Świadczenie przysługuje na podstawie art. 38 ustawy o pomocy społecznej i adresowane jest do osób i rodzin bez dochodów lub o dochodach niższych niż ustawowe kryterium oraz zasobach pieniężnych nie wystarczających na zaspokojenie niezbędnych potrzeb życiowych, zwłaszcza ze względu na długotrwałą chorobę, niepełnosprawność, bezrobocie, możliwość nabycia uprawnień do świadczeń z innych systemów zabezpieczenia społecznego.

Zasiłek okresowy ustala się:

 

  • w przypadku osoby samotnie gospodarującej - do wysokości różnicy między kryterium dochodowym osoby samotnie gospodarującej a dochodem tej osoby, z tym że kwota zasiłku nie może być wyższa niż 418 zł miesięcznie;
  • w przypadku rodziny - do wysokości różnicy między kryterium dochodowym rodziny a dochodem tej rodziny.

 

Kwota tak ustalonego zasiłku okresowego nie może być niższa niż 50 % różnicy między:

 

  • kryterium dochodowym osoby samotnie gospodarującej a dochodem tej osoby;
  • kryterium dochodowym rodziny a dochodem tej rodziny.

 

z tym, że zgodnie z art. 147 ustawy o pomocy społecznej

W 2005 r. minimalna wysokość zasiłku okresowego wynosi:

 

  • w przypadku osoby samotnie gospodarującej - 30 % różnicy między kryterium dochodowym osoby samotnie gospodarującej a dochodem tej osoby;
  • w przypadku rodziny - 20 % różnicy między kryterium dochodowym rodziny a dochodem rodziny.

 

W 2006 r. i 2007 r. minimalna wysokość zasiłku okresowego wynosi:

 

  • w przypadku osoby samotnie gospodarującej - 35 % różnicy między kryterium dochodowym osoby samotnie gospodarującej a dochodem tej osoby,
  • w przypadku rodziny - 25 % różnicy między kryterium dochodowym rodziny a dochodem rodziny.

Kwota zasiłku okresowego nie może być niższa niż 20 zł. Okres, na jaki przyznane zostanie to świadczenie, ustala ośrodek pomocy społecznej na podstawie okoliczności sprawy. Wypłata zasiłku jest zadaniem własnym gminy, dotowanym z budżetu państwa przez najbliższe 3 lata.

Zasiłek celowy i specjalny zasiłek celowy 

Jest to świadczenie fakultatywne przyznawane na podstawie art. 39 ustawy o pomocy społecznej na zaspokojenie niezbędnej potrzeby życiowej, a w szczególności na pokrycie części lub całości kosztów zakupu żywności, leków i leczenia, opału, odzieży, niezbędnych przedmiotów użytku domowego, drobnych remontów i napraw w mieszkaniu, a także kosztów pogrzebu.

Osobom bezdomnym i innym osobom nie posiadającym dochodu oraz możliwości uzyskania świadczeń zdrowotnych może być przyznany zasiłek celowy na pokrycie części lub całości wydatków na świadczenia zdrowotne.

Zasiłek celowy może być przyznany również w formie biletu kredytowanego.

Specjalny zasiłek celowy

Jest świadczeniem przysługującym na podstawie art. 41 ustawy o pomocy społecznej i może być przyznane w szczególnie uzasadnionych przypadkach osobie albo rodzinie o dochodach przekraczających kryterium ustawowe - w wysokości nieprzekraczającej odpowiednio kryterium dochodowego osoby samotnie gospodarującej lub rodziny.

Informacja dla osób nieubezpieczonych, zawierająca wskazówki jak uzyskać uprawnienia do korzystania z bezpłatnych świadczeń opieki zdrowotnej.

 W celu uzyskania dostępu do bezpłatnych świadczeń zdrowotnych osoby nieubezpieczone mogą starać się o wydanie decyzji, potwierdzającej prawo do świadczeń opieki zdrowotnej na okres do 90 dni na podstawie art. 54 ustawy z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz.U. 2008 Nr.164 poz. 1027 z późn. zm.).

Decyzja taka może zostać wydana po:

  • przeprowadzeniu rodzinnego wywiadu środowiskowego,
  • przedłożeniu dokumentów potwierdzających obywatelstwo polskie,
  • udokumentowaniu zamieszkiwania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej,
  • stwierdzeniu spełniania kryterium dochodowego zgodnie z ustawą o pomocy społecznej,
  • stwierdzeniu braku występowania dysproporcji pomiędzy wysokością dochodu a sytuacją majątkową osoby/rodziny.

Objęcie prawem do świadczeń opieki zdrowotnej może nastąpić na wniosek osoby nieubezpieczonej a w sytuacjach nagłych na wniosek zakładu opieki zdrowotnej udzielającej świadczeń medycznych.

Przed wydaniem decyzji potwierdzającej prawo do świadczeń opieki zdrowotnej należy wykluczyć możliwości zgłoszenia do ubezpieczenia zdrowotnego.

Zgodnie z obwiązującymi przepisami obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego, podlegają m.in.:

  • osoby pobierające zasiłek stały z pomocy społecznej niepodlegające obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego z innego tytułu;
  • osoby, które uzyskały w Rzeczypospolitej Polskiej status uchodźcy lub ochronę uzupełniającą, objęte indywidualnym programem integracji na podstawie przepisów o pomocy społecznej, niepodlegające obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego z innego tytułu;
  • osoby pobierające świadczenie pielęgnacyjne lub dodatek do zasiłku rodzinnego z tytułu samotnego wychowywania dziecka i utraty prawa do zasiłku dla bezrobotnych na skutek upływu ustawowego okresu jego pobierania, przyznane na podstawie przepisów o świadczeniach rodzinnych, niepodlegające obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego z innego tytułu;
  • osoby bezdomne wychodzące z bezdomności niepodlegające obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego z innego tytułu;
  • osoby objęte indywidualnym programem zatrudnienia socjalnego lub realizujące kontrakt socjalny w wyniku zastosowania procedury, o której mowa w art. 50 ust. 2 ustawy z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy (Dz. U. z 2008 r. Nr 69, poz. 415, z późn. zm.), niepodlegające obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego z innego tytułu;
  • dzieci do czasu rozpoczęcia realizacji obowiązku szkolnego nieprzebywające w placówkach, , niepodlegające obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego;

Za wyżej wymienione osoby składki na ubezpieczenie zdrowotne opłaca Ośrodek Pomocy Społecznej.

Osobami podlegającymi obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego, za które składki opłacają inne instytucje są także:

  • uczniowie oraz słuchacze zakładów kształcenia nauczycieli w rozumieniu przepisów o systemie oświaty niepodlegający obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego;
  • studenci i uczestnicy studiów doktoranckich niepodlegający obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego z innego tytułu;
  • bezrobotni (zarejestrowani w PUP) niepodlegający obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego z innego tytułu;

Osoby ubezpieczone maja obowiązek zgłosić do ubezpieczenia zdrowotnego członków rodziny którymi są:

  • dziecko własne, dziecko małżonka, dziecko przysposobione, wnuka albo dziecko obce, dla którego ustanowiono opiekę, albo dziecko obce w ramach rodziny zastępczej, do ukończenia przez nie 18 lat, a jeżeli kształci się dalej – do ukończenia 26 lat, natomiast jeżeli posiada orzeczenie o znacznym stopniu niepełnosprawności lub inne traktowane na równi – bez ograniczenia wieku,
  • małżonek, (za wyjątkiem małżonków, wobec których orzeczono separację prawomocnym wyrokiem sądu),
  • wstępni (rodzice, dziadkowie) pozostający z ubezpieczonym we wspólnym gospodarstwie domowym;

Nieubezpieczeni rodzice dzieci do czasu rozpoczęcia realizacji obowiązku szkolnego mogą zgłosić się do Ośrodka Pomocy Społecznej a w przypadku dzieci realizujących obowiązek szkolny – do szkoły w której dziecko się uczy.

Szczegółowy katalog osób podlegających obowiązkowi ubezpieczenia zdrowotnego oraz wskazanie na kim ciąży obowiązek zgłoszenia i odprowadzenia składki na ubezpieczenie zdrowotne określa wyżej cytowana ustawa z dnia z dnia 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych.

Kierownika Działu Usług Opiekuńczych Anna Włochyńska

pok. nr 6, tel. (91) 561 11 65

Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie w przeglądarce obsługi JavaScript.

Dział Usług Opiekuńczych i Kadr zajmuje się świadczeniem usług opiekuńczych i specjalistycznych usług opiekuńczych w miejscu zamieszkania osoby, która z powodu wieku, choroby lub innych przyczyn wymaga pomocy innych osób.

Usługi opiekuńcze i specjalistyczne usługi opiekuńcze

Zakres usług, uzależniony od rodzaju schorzeń lub niepełnosprawności, obejmuje:

  • czynności gospodarcze – zakup artykułów spożywczych, przygotowanie posiłku lub jego dostarczanie, utrzymanie w czystości sprzętu gospodarstwa domowego, sanitarnego i pomieszczenia, w którym podopieczny przebywa, pranie odzieży, palenie w piecu itp.
  • czynności pielęgnacyjne – karmienie, mycie, ubieranie, zmiana bielizny osobistej, pościelowej, przesłanie łóżka, pomoc w załatwianiu potrzeb fizjologicznych, zapobieganie odleżynom i odparzeniom, itp.
  • pomoc w załatwianiu spraw urzędowych.

Specjalistyczne usługi opiekuńcze są to usługi dostosowane do szczególnych potrzeb wynikających z rodzaju schorzenia lub niepełnosprawności, świadczone przez osoby ze specjalistycznym przygotowaniem zawodowym.

Specjalistyczne usługi opiekuńcze dla osób z zaburzeniami psychicznymi

Nadrzędnym celem świadczonych przez Ośrodek specjalistycznych usług dla osób z zaburzeniami psychicznymi jest prowadzenie treningów w zakresie:

  • kształtowania umiejętności zaspokajania podstawowych potrzeb życiowych i umiejętności społecznego funkcjonowania,
  • motywowania do aktywności, leczenia i rehabilitacji,
  • nabywania umiejętności samoobsługi i umiejętności społecznych,
  • asystowania w codziennych czynnościach życiowych,
  • wspierania psychologiczno-pedagogicznego i edukacyjno-terapeutycznego zmierzającego do aktywizacji osoby korzystającej ze specjalistycznych usług.

Zasady przyznawania usług opiekuńczych

Usługi przyznawane są na podstawie decyzji administracyjnej na wniosek osoby zainteresowanej lub jej przedstawiciela ustawowego. Decyzję administracyjną o przyznaniu usług opiekuńczych wydaje się w terminie 30 dni od dnia złożenia podania, po przeprowadzeniu rodzinnego wywiadu środowiskowego, w trakcie którego pracownik socjalny Rejonu Pracy Socjalnej, właściwego dla miejsca zamieszkania osoby ubiegającej się o pomoc, ustala m.in. liczbę godzin i zakres usług oraz odpłatność za usługi opiekuńcze. Wywiad przeprowadzany jest w terminie 14 dni od daty otrzymania informacji o potrzebie przyznania świadczenia, a w przypadku spraw pilnych, w terminie 2 dni.

Dokumenty: 

Uchwała Nr XLI/348/17 Rady Miejskiej w Pyrzycach z dnia 28 września 2017 r. w sprawie szczegółowych warunków przyznawania odpłatności za usługi opiekuńcze i specjalistyczne usługi opiekuńcze, z wyłączeniem specjalistycznych usług opiekuńczych dla osób z zaburzeniami psychicznymi, oraz szczegółowych warunków częściowego lub całkowitego zwolnienia od opłat, jak również trybu ich pobierania

UCHWAŁA NR XXII.162.20 z 23 kwietnia 2020 r.

Tabela odpłatności za usługi opiekuńcze i specjalistyczne usługi opiekuńcze

Rozporządzenie w sprawie specjalistycznych usług opiekuńczych

Zarządzenie nr 4/2018

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Postępowanie administracyjne związane z kierowaniem osób do Domu Pomocy Społecznej zajmują się pracownicy socjalni  zgodnie z rejonem pracy.

http://opspyrzyce.pl/index.php/o-ops/rejony-pracy-socjalnej

Przesłanki skierowania do domu pomocy społecznej:
1. Konieczność całodobowej opieki ( z powodu wieku, choroby lub niepełnosprawności).
2. Brak możliwości samodzielnego funkcjonowania przez osobę w  codziennym życiu.
3. Brak możliwości zapewnienia tej osobie przez gminę niezbędnej  Pomocy w formie usług opiekuńczych.

Skierowanie wymaga zgody osoby, która ma być skierowana.

Pobyt w domu Pomocy jest odpłatny do wysokości średniego miesięcznego kosztu utrzymania w domu.

Obowiązani do wnoszenia opłaty za pobyt w domu Pomocy Społecznej są w kolejności:
1. Mieszkaniec domu, nie więcej jednak niż 70 % swojego dochodu, a przypadku małoletnich przedstawiciel ustawowy z
 dochodów dziecka.
2. Małżonek, wstępni (rodzice, dziadkowie,pradziadkowie), przed zstępnymi ( dzieci, wnuki, prawnuki),
3. Gmina, z której osoba została skierowana do dps-u – w  wysokości różnicy między średnim kosztem utrzymania w domu  pomocy społecznej a opłatami wnoszonymi przez osoby, o których mowa w pkt 1 i 2.